Wielka Twarz

Wielka Twarz to monumentalna płaskorzeźba wyrzeźbiona w południowych zboczach Góry Charybdy, przedstawiająca oblicze o rysach ani w pełni ludzkich, ani rybich. Jej proporcje, detale i ekspresja wykraczają poza zdolności znanych kultur, a sam jej widok od stuleci wzbudza trwogę i doprowadza do szaleństwa mieszkańców południowych krańców Smoczych Wysp. Wedle podań Wielka Twarz ujrzała światło dzienne w czasie Kamiennego Sztormu - kataklizmu, podczas którego Góra Charybda wraz z całym otaczającym ją masywem wyłoniła się z morskich głębin. Nie wiadomo, czy płaskorzeźba powstała w epoce tuż przed kataklizmem, czy też wyrzeźbiona została przez istoty, które niegdyś władały oceanicznymi otchłaniami. Jej cechy - nienaturalne proporcje, głęboko wyżłobione linie i spojrzenie zdające się przenikać duszę - sugerują pochodzenie z kompletnie innego świata. Dla wyznawców Kultu Wielkiej Twarzy rzeźba jest manifestacją pradawnego bóstwa z głębin, które na początku czasów zrodziło wszelkie życie na Arde. Wierzą, że kamienne oblicze jest pieczęcią więzienia, w którym uwięziono to bóstwo, i że nadejdzie dzień, gdy pieczęć pęknie, a świat zaleje powódź pierwotnych wód.