#1

"Je weet toch dat iedereen die hier komt alleen maar bidt voor meer geld en een mooiere vrouw?"
Phoebe keek geïrriteerd op van haar werk. De zon scheen fel en ze veegde de zweetdruppels van haar voorhoofd . De stenen voelden warm aan in haar handen, maar elke rij die ze aan elkaar metselden zorgde voor meer schaduw. Ze probeerde over de muur heen te turen naar de plek waar de stem vandaan kwam. "Begrijp me niet verkeerd, elk instituut heeft zo zijn voordelen. Maar ik zou het oneindig zonde vinden als je te hoge verwachtingen had." De ogen van de jongen twinkelden toen Phoebe ze vond. Het helderblauw ervan stak af tegen zijn grauwe tuniek. Ze fronste. "Wat weet jij daarvan?" De jongen haalde zijn schouders op en glimlachte ontwapenend. "Waarschijnlijk nooit genoeg." Hij pauzeerde en leek even te twijfelen. "Hoe vordert het werk?" Phoebe zuchtte en keek om zich heen. De kerk had een paar dagen geleden een flinke klap gekregen van een gigantische eik die door de bliksem getroffen was. Het noodweer had meerdere huizen in het dorp vernield. Terwijl zij hoog en droog in de burcht zat, hadden de dorpelingen het zwaar en ze voelde zich verantwoordelijk. Dit is wat haar vader had gedaan. Phoebe stond op. "Langzaam, maar gestaag." Ze keek over de muur heen en zag dat de jongen een stuk lager was dan ze had verwacht. Toen besefte ze dat hij zat. De stoel was gemaakt van hout, maar aan beide zijde waren wielen bevestigd. Ze tilde haar wenkbrauwen op. "Ben je van hier?" De jongen keek naar beneden alsof hij wist wat ze dacht. "Natuurlijk ben ik van hier. Ik hoor bij het meubilair zoals je ziet." Hij spreidde zijn armen en hield haar blik uitdagend vast. "Dat zou de Vrouwe van de Burcht toch moeten weten."
 
-------
 
Calix was ervan overtuigd dat hij Phoebe een heleboel te leren had. En Phoebe was er op haar beurt van overtuigd dat Calix een pompeuze betweter was die meer praatte dan goed voor hem was. Toch zochten ze elkaar vaak op. Calix hielp Phoebe op zijn manier met het herstel van het dorp. Ze was niet onbekend met magie. Een van haar broers had zich toegewijd aan [Auriaanse God] en deed in zijn naam wonderbaarlijke dingen. Maar wat Calix kon doen was anders. Hij vertrouwde alleen op zichzelf en deed dingen gewoon voor de grap.
 
Op een dag was Phoebe aan het trainen op de binnenplaats.