Lord Krazgad IX Hammershield

Niska i krępa postać o postawnej budowie. Jego szarawa skóra jest matowa od licznych niedoskonałości.

Potężne i ostre rysy twarzy, z garbatym nosem jako główną i dominującą figurą. Posiada duże puste i czarne oczy z krzaczastymi brwiami w kolorze ognia. Cały prawy polik i kawałek ust pokrywa czarna blizna.

Pod zbroją nie posiada skóry i mięśni na przedzie klatki piersiowej. Pod kośćmi widoczny jest czarny morion emanujący mrocznym wiatrem magii, utrzymującym krasnoluda przy życiu i w wiernej służbie u Dracolisza

[...]

Wojna Długich Uszu i hołd Daurgothothowi

Czas pokoju pod rządami Krazgada dobiegły końca gdy na czele swoich 666 wojowników ruszył przez rzeki lawy prosto na graniczące z Dolbludne miasto drowów - Yne-Alorę. Pierwsze uderzenie było dla elfów całkowitym zaskoczeniem, został zatrzymany na wąskim moście w bitwie zwanej potem Bitwą na Moście Lolth. Dalsza wojna była długa i krwawa. A do okolicznych tuneli i jaskiń ściągały coraz liczniejsze bestie, chcące pożywić się na ciałach i krwi umarłych. Krazgad nie stronił od walki i nie raz prowadził swoich wojowników w pierwszej linii. W Bitwie Czterdziestu był jedynym ocalałym który bronił bram Tomsted przed atakiem wojowniczek mrocznych elfów. Im wojna trwała dalej tym większy stawał się impas na froncie. Jednocześnie coraz silniejszą frakcją na dworze stawało się stronnictwo dążące do podpisania pokoju z elfami. Wtedy Krazgad poznał pewnego tieflińskiego czarodzieja który przedstawił mu się jako Daurth. Obiecał księciowi że doprowadzi jego krasnoludy do zwycięstwa w zamian za miejsce do pracy. Krazgad dalej prowadził armie na froncie ale coraz bardziej ufał czarodziejowi. Jego armie zaczęły wygrywać i przełamywać kolejne linie obrony drowów. Wtedy książę zgodził się na magiczny rytuał który miał natchnąć go nieposkromioną mocą magiczną. Nie wiedział że to podstęp ze strony Daurtha. Pod wpływem rytuału czarodziej pokazał mu kierunek i jak przypieczętować rytuał i zwycięstwo.
Krazgrad wraz ze swoją gwardią wpadł do świątyni w Yne-Alorze i nie powstrzymywał swojego topora dla nikogo. Mordował wszystkich, kobiety, mężczyzn i dzieci. Cywili i żołnierzy. Gdy zniszczył świątynie ruszył na ulice miasta. Zostawiał za sobą jedynie śmierć. Jednak coś się w nim złamało, gdy w pewnym momencie zobaczył że stoi po biodra w krwi i trupach dzieci, głównie dziewczynek. Spojrzał na swój skrwawiony emanujący magią młot i zagotował się w nim gniew. Ten ogrom śmierci nigdy nie był jego celem. Od razu wiedział kto jest winny. Wrócił do swojego miasta. Jednak tam też nie działo się dobrze. Ulice płonęły, bratobójcze walki toczyły się na ulicach, nieumarli mordowali każdego kto nie był wstanie ich zatrzymać. Napędzany gniewem szturmował w stronę swojego pałacu. Tam w sali tronowej stanął na przeciw Daurtha. Oskarżając go o wszystko co się stało. Czarodziej przyznał mu rację i podziękował za kooperację która sprawiła że jego plany stały się wykonalne. Krazgad rzucił się w stronę maga z gniewem by zminimalizować szkody jakie uczynił jednak nagle poczuł jak jego wnętrzności zapadają się i znikają a on upadł na kryształową podłogę u stup czarodzieja.
To nie był koniec. Obudził się po latach. Zimny, gniewny i z wielką ziejącą pustką pod żebrami. Gdy się podniósł zobaczył prawdziwą formę Daurtha, zamiast tieflinga stał nieumarły czarny smok - Daurgothoth. Który polecił Krazgadowi dokończyć dzieło i razem z innymi sługami smoka wymordować całe Dolblunde i gnomie miasto Tomsted. Mimo wewnętrznego głosu próbującego go powstrzymać Krazgad, ruszył na ulice. Nie miał już własnej woli, swoich motywacji. Nie był sobą. Był narzędziem, bez dusznym i wiecznym sługą dracolisza. Ruszył na przód, i tym razem nic go nie powstrzymało aż w całym jego dawnym królestwie zapadła cisza. [...]