Rebelia Blackfyre

Military: War

Wojna domowa rozpoczęta przez publiczne ogłoszenie się jedynym prawdziwym dziedzicem Viserysa II, Viserys III Blackfyre, bękart króla zwołał wiele rodów pod swój sztandar łamiąc królestwo dopiero podnoszące się po ostatniej wojnie. Wojna wciągnęła wiele Lordów z Riverstone, Archon i sąsiednich w konflikt i bitwy które wydarzyły się w wielu regionach całego Królestwa.   Zakończona w roku 76 pojmaniem zbiegłego petenta i stracenie w Nebelhein.

Wojna domowa rozpoczęta przez publiczne ogłoszenie się jedynym prawdziwym dziedzicem Viserysa II, Viserys III Blackfyre, bękart króla zwołał wiele rodów pod swój sztandar łamiąc królestwo dopiero podnoszące się po ostatniej wojnie. Wojna wciągnęła wiele Lordów z Riverstone, Archon i sąsiednich w konflikt i bitwy które wydarzyły się w wielu regionach całego Królestwa.   Wojna przeciągała się przez wycofanie Westlandów przez Tyrwina Lannistera w celu odbudowy ekonomii rodu wyczerpanej przez Wojnę 3 Lwów. Ravenlandy nie mogły udzielić pełnego wsparcia przez rozbicie lordów jak i zajmowanie się sprawami Czarnych Kruków. Dolina chodź pozostała wierna Koronie ,to nie mogła udzielić pełnego wsparcia przez liczne najazdy Valhemczyków z północy.   Istotnymi wydarzeniami w wojnie były: Spalenie Oldstones, w roku 47 siedziby najwierniejszego Koronie z rodów Grasslandów. Oblężenie Silberfluss które utrzymało się prawie 4 lata od 46 do 50 aż do interwencji Lannisterów, włączających ich w wojnę po stronie Korony. Bitwa pod Birkenfield w której Wielki Mistrz Czarnych Kruków, Gerhard Rabendunkel pokonał rebeliantów w Ravenlandach w roku 64 przesuwając szalę wojny na korzyść Korony na północy. Bombardowanie Götding które zadało ogromny cios Koronie i zniszczenie Floty w Black Harbour w roku 51. Bitwa pod Drusselstein w roku 67 przez Lorda Wolfhardta, która zapewniła absolutną kontrolę nad północą kraju dla Korony i złamała stagnację która trwała w wojnie przez lata. Polowanie Boltonów z roku 52 do 73 która dało sławę Rodowi z Bloody Peak jako pogromców Dzkich i dało Dolinie szansę na wsparcie Korony w wojnie. Bitwa w bramie Stuttgartu w której Lord Donner i Lord Mormont dowodzili Flotą Korony i zadali kończący cios Flocei Blackfyre zapewniając dominację Koronie na Wodzie w roku 68. Złupienie Rosenburgu w roku 69 przez sojuszników Blackfyre, ród Jhonsonów z Riverstone co spowodało wycofanie się wielu rodów Grasslandów z poparcia prawa do Tronu.   Po przegranej wojnie Viserys III uciekł do Riverstone, a następnie przez Rumenie do Valor. Słaba stabilność kraju i mieszane nastroje polityczne spowodowały że Króle Herrscher I nie mógł wyciągnąć konsekwencji z zdrad wielu rodów. Największe konsekwencje dotknęły rody mocno powiązane z Rodem Panującym, które musiały oficjalnie złożyć hołd koronie rezygnując w przysiędze z praw do Tronu Finstervolku.   W roku 74 Lord Ludvik Mormont wyruszył z mała flotą w celu odnalezienia petenta i po wielkiej wyprawie wróciłem ten w roku 76 z więźniem oraz ogromnym bogactwem. Viserys III został powieszony niczym chłop na Placu Królów w Nebelhein oficjalnie kończąc