Wysokie Elfy

W większości sytuacji Wysokie Elfy posługują się językiem elfickim, który jest znany wszystkim elfom. Zazwyczaj w kontaktach z innymi rasami posługują się językiem wspólnym. Zdarza się, że używają wtedy elfickiego jeśli chcą pokazać rozmówcom wyższość z jaką wiele elfów odnosi się do wielu ras.

W rytuałach religijnych Wysokie Elfy używają języka sylvan będącego językiem fey. W ten sposób podkreślają swoje połączenie z fey i pochodzenie całej rasy z wymiaru fey.

Jak większość grup elfów, Wysokie Elfy cenią naturę i są gotowe jej bronić za wszelką cenę. Oprócz tego wysoko cenione są wśród Wysokich Elfów nauka i piękno w każdej postaci. Magia przepełnia elficką kulturę w niemalże każdym jej aspekcie.

Elfy czczą swój panteon bóstw, ale wygląda to inaczej niż u innych ras. Każdy z elfickich bogów posiada dwie formy: męską i żeńską. Zawsze gdy jest przedstawiany to obie formy są przedstawione obok siebie. Elfy uważają, że podział na płcie jest ograniczający i nie pasuje do bogów będących ponad ograniczeniami śmiertelników. Sam kult bogów elfikich również wygląda inaczej. Nie istnieją świątynie pojedynczych bogów. Wszystkie rytuały odbywają się w dużych świątyniach poświęconych całemu panteonowi. Natomiast codzienne modlitwy są sprawą prywatną dziejącą się poza świątyniami.

Ze względu na bardzo długi okres życia elfów osoby są uważane za dorosłych dopiero po osiągnięciu wieku 100 lat (mimo, że biologicznie dojrzewają podobnie jak ludzie). Jakiś czas po osiągnięciu 100 lat elf ogłasza się dorosłym i przybiera dorosłe imię. Wcześniej jest znany pod dziecięcym imieniem, które w większości przypadków jest krótsze od dorosłego imienia. Pomimo zmiany imienia częste jest, że osoby które znały danego elfa jako dziecko dalej zwracają się do niego przy użyciu dziecięcego imienia. Nie jest to traktowane jako obraźliwe.

Po śmierci dusza elfa wraca do Drzewa Życia gdzie łączy się z elficką podświadomością. Po jakimś czasie (różny dla różnych dusz) może ona wrócić i odrodzić się w świecie materialnym. Z tego powodu zaklęcia przywracające zmarłe osoby do życia nie działają na elfy.

Ze względu na specyficzny los elfich dusz ciała zmarłych nie mają dużego znaczenia dla Wysokich Elfów. Nie oznacza to jednak braku zwyczajów pogrzebowych. Ceremonia zazwyczaj jest skromna i przeznaczona głównie dla rodziny i przyjaciół (wyjątkiem są pogrzeby władców). Odbywa się ona w specjalnym gaju w którym ciało jest palone na stosie. Następnie, prochy są rozsypywane dookoła jako symboliczne zjednanie elfa z naturą.

Płeć nie gra żadnej roli u Wysokich Elfów. Mężczyźni, kobiety i osoby inaczej się identyfikujące są traktowane tak samo. Każdy elf może dojść do takich samych osiągnieć bez względu na płeć.

Wysokie Elfy wiążą się w związki monogamiczne tylko i wyłącznie z osobami z którymi łączy ich miłość. Są to zazwyczaj związki trwające setki lat, często aż do śmierci jednego lub obu osób. Rozstania się zdarzają, ale są rzadkie. Po śmierci partnera, elf wchodzi w nowy związek dopiero po bardzo długim czasie. Zazwyczaj jest to ponad 100 lat.